Η κήλη είναι μια κοινή πάθηση που εμφανίζεται όταν μέρος ενός εσωτερικού οργάνου ή ιστού (συνήθως του εντέρου ή του λίπους της κοιλιάς) διογκώνεται και προβάλλει μέσα από ένα αδύναμο σημείο στο κοιλιακό τοίχωμα. Συνήθως οι μύες έχουν τη δυνατότητα να στηρίζουν τα όργανα και να τα σταθεροποιούν στη θέση τους, αλλά αν υφίσταται κάποιο αδύναμο σημείο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δημιουργηθεί κάποια κήλη. Οι κήλες μπορεί να εμφανιστούν σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως γύρω από τον ομφαλό, μέσω μιας χειρουργικής ουλής, στο διάφραγμα ή στη βουβωνική χώρα, και ανάλογα με την περιοχή εμφάνισης λαμβάνει και το αντίστοιχο όνομα. Η μορφή κήλης που απαντάται πιο συχνά είναι η βουβωνοκήλη.

Η βουβωνοκήλη αποτελεί ένα εξόγκωμα που εμφανίζεται στη βουβωνική χώρα, δηλαδή την περιοχή μεταξύ του κάτω μέρους της κοιλιάς και του μηρού. Μια τέτοια πάθηση εμφανίζεται κυρίως λόγω της εξασθένησης των μυών στο συγκεκριμένο σημείο και μπορεί να προκύψει είτε κατά τη γέννηση ή στην πορεία της ζωής ενός ατόμου. Οι βουβωνοκήλες μπορεί να εμφανιστούν είτε στη μία ή και στις δύο πλευρές της βουβωνικής περιοχής και επηρεάζουν συχνότερα τον ανδρικό πληθυσμό, ανεξαρτήτως ηλικίας. Οφείλονται είτε σε κληρονομικούς, είτε σε επίκτητους παράγοντες όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η ύπαρξη χρόνιου βήχα, η δυσκοιλιότητα, η άρση βαρέων αντικειμένων, αλλά και η εγκυμοσύνη.

Τύποι Βουβωνοκήλης

Η βουβωνοκήλη συναντάται συνήθως σε δύο μορφές:

• Λοξή βουβωνοκήλη: είναι η πιο συνήθης μορφή τέτοιου είδους κήλης, που μπορεί να διαμορφωθεί εκ γενετής. Αφορά στην πλειοψηφία τον ανδρικό πληθυσμό.
• Ευθεία βουβωνοκήλη: εμφανίζεται κατά βάση στους ενήλικες. Είναι συνηθέστερη στο γυναικείο πληθυσμό, αλλά και στους άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων προκαλούνται από αδυναμία στους μύες του κοιλιακού τοιχώματος που αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου ή οφείλονται σε χρόνια καταπόνηση που μπορεί να προκύψει από την άρση βαρέων αντικειμένων.
• Αποφραγμένη βουβωνοκήλη: αποτελεί τύπο κήλης, όπου ο ιστός παγιδεύεται στη βουβωνική χώρα και δε μπορεί να επανατοποθετηθεί στη θέση του. Συνήθως προκαλείται από κάποιο οίδημα και μπορεί να οδηγήσεισε περισφυγμένη κήλη, μια ιατρική πάθηση στην οποία τίθεται σε κίνδυνο η παροχή αίματος στο έγκλειστο λεπτό έντερο. Η συγκεκριμένη πάθηση αποτελεί μια σοβαρή κατάσταση που χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας, καθώς χωρίς χειρουργείο το προσβεβλημένο έντερο μπορεί να παρουσιάσει ισχαιμία και νέκρωση.

Συμπτώματα Βουβωνοκήλης

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τη βουβωνοκήλη περιλαμβάνουν:

• Ένα εξόγκωμα στην περιοχή και στις δύο πλευρές του ηβικού οστού, το οποίο γίνεται πιο εμφανές όταν το σώμα βρίσκεται σε όρθια στάση, ειδικά εάν ο ασθενής βήχει ή καταπονείται.
• Αίσθημα καύσου ή πόνου στο εξόγκωμα
• Πόνος ή ενόχληση στη βουβωνική χώρα, ειδικά όταν ο ασθενής σκύβει, βήχει, σηκώνεται όρθιος ή πραγματοποιεί σωματική άσκηση.
• Αίσθηση βάρους ή τραβήγματος στη βουβωνική χώρα.
• Αδυναμία ή πίεση στη βουβωνική χώρα.
• Οι άνδρες μπορεί περιστασιακά να εκδηλώσουν πόνο και πρήξιμο γύρω από τους όρχεις.

Θεραπεία Βουβωνοκήλης

Ως προς τις θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ενδείκνυται χειρουργική αντιμετώπιση, προκειμένου να προληφθούν τυχόν επιπλοκές όπως η μεγέθυνση της κήλης, η περίσφυξη ή η εντερική νέκρωση. Η χρήση ζώνης (κηλεπιδέσμου), δεν μπορεί να προσφέρει μόνιμη λύση στο πρόβλημα, καθώς ανακουφίζει πρόσκαιρα τα συμπτώματα του πόνου, αλλά η μακροχρόνια χρήση αυτής μπορεί να δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα όπως αδυναμία των μυών της περιοχής και πρόκληση συμφύσεων.

Μια βουβωνοκήλη είναι πολύ δύσκολο να βελτιωθεί ή να υποχωρήσει από μόνη της. Εάν ένας ασθενής διαγνωστεί με αυτή την πάθηση, είναι σημαντικό να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση με σκοπό την πλήρη αποκατάσταση του προβλήματος και την αποφυγή εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών ή υποτροπής στο μέλλον. Ο χρόνος αποθεραπείας ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος της κήλης, την τεχνική που χρησιμοποιείται και την ηλικία και την υγεία του ασθενούς. Υπάρχουν δύο κύρια είδη χειρουργικών επεμβάσεων για τη βουβωνοκήλη η λαπαροσκοπική αποκατάσταση, η οποία διακρίνεται σε δύο υποκατηγορίες, τη λαπαροσκοπική τεχνική TEP και τη λαπαροσκοπική τεχνική TAPP, και το ανοιχτό χειρουργείο επανόρθωσης βουβωνοκήλης.